สามทุ่มสิบห้าเวลาเธอตาย (3)

รุจหันกลับไปมอง แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งว่าว่างเปล่า พอกลับมามองในจอมือถือก็ไม่เห็นใคร สงสัยเพื่อนบิ้วมากจนตาฝาดรุจวางโทรศัพท์ เผ่นดีกว่า บอกเพื่อนซะหน่อย ระหว่างที่กำลังตะโกนถามเพื่อนว่าเสร็จรึยังรุจได้ยิน LUCIA88 เสียง เอี๊ยดดดด ดังมาจากนอกระเบียงอีกครั้ง…คือถ้าเป็นละครผู้ชมคงลุ้นว่าอย่าเปิดๆ แต่ชีวิตจริงคนเรามีความอยากรู้เป็นนิสัย รุจก็เป็นหนึ่งในนั้นกลัวนะ แต่ก็ข้องใจมาตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ ก้าวช้าๆ ไปถึงม่าน เปิดพรึ่บ!

ภาพสโลว์โมชั่นที่ปรากฏทำเอาชายอกสามศอกแทบลมจับ รุจเห็นร่างๆ หนึ่งเป็นผู้หญิงคล้ายสวมชุดนอน
กระโดดมาจากไหนไม่รู้ น่าจะเป็นห้องบนๆ ลอยร่วงผ่านไปต่อหน้าต่อตา ชนิดฟูลเอชดีไม่มีฝาดแน่ๆ
รุจร้องลั่น “เฮ้ย!” เสียงดังจนเกรนรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำทั้งที่ยังไม่ได้สวมกางเกง มีแค่เสื้อชายยาวๆคลุม LUCIA88

“เฮ้ยเกรนมีคนโดดตึก!” รุจตะโกนถลาออกไปเกาะระเบียง ไม่ต่ำกว่าชั้น 15 ความหวังว่าจะรอดคือศูนย์ดีๆ นี่เอง
แต่นั่นล่ะ พอกวาดสายตาไปถึงพื้นล่าง ถึงรู้ว่าบางอย่างผิดปกติ… ผิดปกติมากๆ เมื่อไม่เห็นใครร่างใครสักคน
“อะไรวะ เราเห็นคนกระโดดลงไปจริงๆ นะเว้ย ร้อยเปอร์เซ็น”

ไม่ฝาดแน่ๆ รุจคิด แหงนมองล่างมองบน ซ้ายขวา แต่ไม่มีเงาใครสักคน ใจเต้นตึกๆ ด้วยความตกใจ…ก็ควรตกใจมั้ยล่ะ? คนร่วงไปต่อหน้าแล้วหายไปซะงั้น หันกลับไปหวังจะอธิบาย กลับเผชิญสีหน้าเย็นชาของเพื่อนสาวพร้อมกับมือที่ยื่นออกมา รุจคิดถึงหนังไทยสักเรื่องที่ชอบหักมุมไปมาชื่อ 4 แพร่ง 5 แพร่งอะไรสักอย่าง..
หรือว่าตั้งแต่เย็น กรูอยู่กับผีวะ!!?

กำลังจะถีบ แต่มือเกรนก็มาถึงตัวก่อน ไม่ได้บีบที่คอแต่ปิดที่ตา
“ห้ามลืมตาแล้วเดินตามเข้ามาในห้อง” เกรนพูดเบาๆ และดึงเพื่อนให้ตามเข้าไป แล้วผลักรุจลงบนโซฟาบอกให้รอแป๊บจะเข้าไปใส่เสื้อผ้าก่อน เมื่อออกมาอีกครั้งนั่งลงตรงหน้าเพื่อนสมัยเด็ก และเริ่มเล่าในสิ่งแปลกสุดเท่าที่รุจเคยได้ยินเกรนถามว่าเห็นคนตกตึกไปใช่มั้ย รุจพยักหน้า

“เงาที่เห็น น่าจะเป็นผู้หญิงชื่อแพร เธอตายไปนานแล้ว เราเองนั่นล่ะมีส่วนทำให้เธอตาย”

รุจได้ยินก็เหว๋อรับทาน อะไรวะ ไม่มีคำนำเกริ่นเลยรึ วาจาพิกลพิการ ฟังไม่รู้ความ โผล่มาเป็นเนื้อเรื่องเลยจะเข้าใจมั้ยเนี่ย?แต่จะไม่เชื่อเลยก็ทำใจยากอยู่ เพราะเพิ่งเห็นแบบฟูลเอชดีไปแหมบๆ

เกรนเล่าว่าเมื่อปีก่อน มีรุ่นพี่สมัยเรียนชื่อต้องเข้ามาจีบ บอกว่าโสดเลยตกลงคบกัน มารู้ทีหลังว่าเขามีแฟนแต่เลิกกันแล้วชื่อแพร เคยเจออยู่ 3-4 ครั้ง ครั้งแรกๆ มาขอให้เลิกกับพี่ต้อง แต่เกรนก็ไม่เลิก ช่วงหลังๆ เธอจึงมักมาดักยืนรอหน้าที่ทำงานตอนเย็นๆโดยจะยืนจ้องหน้านิ่งๆ เกรนกลัวมากจึงไปคุยกับพี่ต้อง ไม่รู้ว่าไปเคลียร์กันอีท่าไหนแต่แพรก็หายไป มารู้ตอนหลังว่าตายไปแล้ว

“เธอกระโดดตึกฆ่าตัวตาย ตำรวจบอกว่าเสียชีวิตประมาณสามทุ่มสิบห้า…”

กลับสู่หน้าหลัก