ผีพรายทำลายชีวิตผม ตอนที่ 5

หลังจากที่กลับมาเจอลูกแขนขาลีบ เหลือแต่หนังหุ้มกระดูกผมก็พาไปโรงพยาบาล แต่หมอก็บอกว่าเรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้กับคนที่เป็นเจ้าหญิงนิทราเพราะสมองฟ่อ อะไรประมาณนี้แหละผมก็พยายามอธิบายว่าเมื่อ 5-6 วันที่แล้วลูกผมยังไม่แย่ขนาดนี้แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครเชื่อ ผมเลยต้องจำใจกลับมาดูแลลูกเหมือนเดิม ต้องนั้นท้อจริงๆ ที่ทุกอย่างโถมเข้าใส่ขนาดนี้ lyn68

ออกเรือก็ไม่ได้เพราะลูกน้องเรือก็ออกกันไปหมดเหมือนอุปทานหมู่พอคนแรกออกก็ออกตามกันไปผมเลยจอดเรือทิ้งไว้รอลูกน้องทีมใหม่ lyn68 (ตอนนั้นเหลือแค่ลูกน้องคนไทยคนเดียว) ระหว่างนั้นผมก็ไปรับจ้างทำงานอยู่ในอู่ต่อเรือไปพลางๆทำอยู่ได้ 2 สัปดาร์ก็มีอุบัติเกิดขึ้นกับช่างคนนึงในอู่คือช่างคนนี้เขาขึ้นไปทาสีบนห้องบังคับเรือซึ่งสูงประมาณ 4-5 เมตรเห็นจะได้ ช่วงนี้เราก็ทำงานกันจนค่ำเวลาประมาณ 3 ทุ่ม ส่วนผมกำลังขนไม้

อยู่ด้านล่าง อยู่ดีๆช่างที่ทาสีข้างบนก็ตกลงมากระแทกกับพื้นบริเวณนั้นก็มีพวกถังสีอยู่จึงทำให้เกิดเสียงดังทุกคนเลยรีบวิ่งไปดูเห็นช่าง ขาหักจนเห็นกระดูกแทงออกมาอย่างชัดเจนทุกคนตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูก ช่างก็ร้องโวยวาย พอตั้งสติได้ก็รีบเข้าไปยกเพื่อพาไปโรงพยาบาลแต่ก็เคลื่อนตัวไม่ได้เลยเพราะช่างเจ็บร้องจนเสียงหลงเลยรีบไปเรียกรถพยาบาลมาแทนระหว่างที่รอนั้นผมก็อยู่ด้านนอกไม่ได้เห็นเหตุการณ์ แต่คนที่อยู่ในเหตุการณ์มาเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับช่างคือ นั่งร้านที่อยู่บริเวณนั้นอยู่ดีๆ ก็หักลงมาทับช่างอีกที ผมเลยรีบวิ่งเข้าไปช่วยแต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีหวัง เพราะเหมือนช่างจะเสียชีวิตไปแล้ว ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปดูว่าจะมีอะไรตกลงมาอีกไหม ผมก็เห็นเงาคนตะคุ้มๆอยู่บนนั้น คนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้นอีกหลายคนก็เห็นเหมือนกับผม

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นเราก็ได้มานั่งคุย แต่ละคนก็มีตวามเชื่อแตกต่างกันไป แต่สิ่งนึงที่เหมือนกันคือ เรื่องที่เกิดขึ้นน่าจะเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติ มีคนนึงพูดขึ้นมาว่า ข้างบนนั้นสิ่งที่มันเห็นคือผีพราย ผมได้ยินคำนี้ที่ไรก็ถึงกับสะดุ้งทุกที วันนั้นคุยกันไปคุยกันมาผมก็ได้ลูกเรือมาช่วย 3-4 คนซึ่งก็พอที่จะออกเรือกันได้ แต่ก่อนหน้านั้นผมก็ได้ไปหาพ่อปูาฤาษีให้มาช่วยปัดเป่าลูกสาว แล้วทำพีธีอะไรของแกเนี้ยแหละเพื่อคุ้มครองเอาไว้ พ่อปู่แกบอกว่าลูกสาวดวงอ่อนตั้งแต่เกิดแล้ว สิ่งไม่ดีทั้งหลายมันก็เข้ามาง่าย

แกก็บอกกับผมว่าไม่ต้องเป็นห่วงลูกสาว “ห่วงแต่ตัวเถอะ” ผมได้ยินก็ไม่ได้เอะใจอะไร หลังจากนั้นไม่กี่วันผมก็กลับมาออกเรือ ช่วงไม่กี่วันแรกฝนก็ตกบ้างมีพายุเล็กน้อย แต่วันที่ 4 เรือผมบรรทุกปลามาเยอะพอสมควรทำเรือช้าลง บังคับยากขึ้น จึงพยายามไปเรื่อยๆแบบไม่เร่งเข้าฝั่ง จนมีอยู่คืนนี้ที่ผมก็จอดเรือพักอยู่ฝนก็ตก ตัวผมอยู่ในลักษณะกึ่งหลับกึ่งตื่น ก็ฝันถึงลูกสาวที่สุขภาพแข็งแรงกลับมาวิ่งเล่นมีชีวิตชีวาเหมือนเด็กๆทั่วไป จนลูกน้องผมมาปลุก ให้ผมตื่นเพราะอยู่ดีๆก็มีพายุแรงมาก มากับคลื่นที่ใหญ่จนเห็นแล้วขนลุก ผมพยายามสู้กับคลื่นและพายุได้ไม่นาน เรือผมก็ล่มลงกลางอ่าวไทยและออกข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์…

กลับสู่หน้าหลัก